Eindelijk is het dan zo ver. Na veel theorie krijgen we nu een weekje praktijk les in Letland.

Zondag ochtend om 05.00 vertrokken we met de bus naar Brussel en vandaar uit met het vliegtuig naar Riga. Hier stonden 2 bussen klaar om ons naar Jekabpils te brengen, nog 2uur rijden.

In Jekabpils kwamen 340 christenen samen die door God geroepen zijn en bij elkaar zijn gebracht om zo een Zegen te zijn voor Jekabpils.

We verbleven in een hogere school waar we verdeeld werden over 20 klaslokalen en we hadden 6 douches tot onze beschikking(3 voor de mannen en 3 voor de vrouwen). Gelukkig waren er wel meer toiletten.

Zondag avond werden we welkom geheten en hebben we een aanbiddingsdienst gehouden. Met daarna veel informaties over 'Does and Don'ts'. Dat was wel nodig met zo'n grote groep.

Het is heel bijzonder om met zo'n grote groep samen te zijn en allemaal het zelfde doel voor ogen te hebben. De bewoners van Jekabpils te zegen met voedselpakketten, kleding en gebed.

Maandag was de dag waar we een groep mochten worden. Elke dag begon met een aanbiddingsdienst en het doorlopen van het programma. 's Middags zijn we met de hele groep naar het centrum gelopen en op het centrumplein hebben we Jezus over de stad uitgeroepen (geproclemeerd). Dit was heel bijzonder, want het voelde niet vreemd. Het voelde goed. Hierna zijn we naar een brug gelopen die de stad in 2^e deelt. We hebben ons verspreidt op de brug en hand in hand gebeden voor eenheid(waren vroeger 2 verschillende steden). Zo stond heel het voetpad vol met christenen uit 21 verschillende landen.

Dinsdag na aanbidding en uitleg zijn we opgesplitst in 3 groepen. Groep 1 ging naar de opslag plaats waar de zaterdag ervoor 3 vrachtwagens met kleding en ander materiaal waren uitgeladen. Groep 2 ging naar het Cultuur Huis waar alle kleding naar toe werd gestuurd, om dit weer uit te zoeken in mannen-, kinderen-, vrouw-, meisjes- en babykleding. De 3^e groep ging de voedselpakketten maken.

Ik zat in de eerste groep en het was bizar zoveel zakkenkleding en andere spullen er uit Nederland en Noorwegen vandaag gekomen waren. Uit elk gaatje in het gebouw kwam weer een zak. We zochten de spullen uit wat voor de gevangenis was en wat naar de cultuur huis moest en wat in de voedsel pakketten moesten worden gestopt. We waren lekker actief bezig. De volgende dag had ik wel een beetje spierpijn in me boven benen van het gesjouw en optillen van alle zakken.

Toen we klaarwaren en er geen zak met kleding meer stond zijn we in het Cultuur huis gaan helpen. Dit was wel heel cool om te zien hoeveel kleding er uit al die zakken kwamen. Zo heb ik ook geholpen met kleding sorteren, maar daar werd ik al snel weg gestuurd, want mij keuzen van jongens en meisjes/vrouwen kleding was niet helemaal kloppend. Ik ben toen gaan helpen om de uitgezochte kleding op de juiste plaats te leggen.

Een donderdag en vrijdag werd hier een kledingbeurs gehouden en dan mocht iedere bewoner van Jekabpils gratis kleding halen. Er stond dan ook een rij van hier tot gunter voor de kleding beurs. Ondanks deze 2 dagen was er nog steeds kleding over. Deze kleding werd aan de lokale maatschappelijke werk gegeven en aan een kerk.

In totaal waren er aan het einde van de dinsdagmiddag 1375 voedselpakketten gemaakt. Woensdag morgen rond 10.00 begonnen we met het uitdelen hiervan. Er waren 70 team die allen adressen kregen en deze afgingen om hier voedselpakketten af te leveren en de liefde van de Heer te laten zien.

Er waren een aantal groepen die met een auto wat verder weg Jekabpils in gingen, de rest deed het lopend (rond 3km van de school). Ik was een van de gelukkige die een vertaler met auto had. Ik zat in een team met 2 Denen (vader en zoon 14jr) en Lisette (van me groep) en 2 Letse vertaalsters (beide genaamd Evita). Evita's waren ook Maatschappelijke werksters van deze omgeving. Zo ze wisten heel goed waar we moesten wezen en zo kwamen we ook bij mensen die we niet als adres hadden opgekregen maar waar van zij wisten dat ze het wel nodig hadden.

Onze eerste huis was gelijk een heftig huis, het was arm, niet schoon, donker en met een man die een beroerte/ hartinfarct heeft gehad.

Wij schenen de eerste te zijn die sinds zijn ziek zijn bij hem thuis kwamen. Janis (zijn naam)geloofde in God (katholiek) bad ook elke avond. Zo wij mochten ook voor hem bidden. We baden voor God meer in zijn leven en genezing. Janis was hierdoor aangeraakt en emotioneel.

Vrijdag waren de adressen op en gingen we op basis van leiding van de Heilige Geest. Wij hadden i.p nog wel adressen omdat we locale vertaalsters hadden die maatschappelijke werksters zijn. 2 van onze groep (waaronder ik) hadden echt het gevoel om weer langs Janis te gaan. Dit hadden we voor gelegd en zo gingen we weer langs Janis. Toenwe binnen kwamen zat Janis op randje van zijn bed vis te eten. Er zat meer leven in hem en zijn gezicht was meer ontspannen dan woensdag. Dit was super mooi om te zien en zo dankte we God. Janis was ook weer blij om ons weer te zien. We mochten weer voor Janis bidden en zo baden we weer voor genezing (bemoedigd door het verschil) zo lazen we ook Johannes 5: vers 6-7 waar Jezus aan een verlamde vraagt of hij genezen wil worden? Zo vroegen we dit ook aan Janis en hij zij volmondig ja. We vroegen Janis om er ook zelf om te bidden, zo deed Janis en wij stonden Janis daarin bij. Tussentijds checkten we hoe het zat met zijn verlamming. Janis kon zo eerst helemaal niet zijn vingers bewegen. Nu wel. Later kon hij ook zijn arm op tillen steeds een stukje hoger en hoger. Je zag Janis steeds meer stralen en stond daar ipv een zielige man weer als een sterke man met hoop.

Dit was allemaal zo bijzonder om mee te maken. Hierdoor groeide mijn vertrouwen in God. Hij is de God die geneest, de God die liefde is. Ik mocht ook ervaren hoe de Heilige Geest ons leide.

Dit alles heeft me laten groeien in geloof en me bemoedigd.

Zaterdag hadden we een 'love feast' Hier werden vele mensen waar we voedselpakketten hadden uitgedeeld uitgenodigd. Zo ook Janis. We hebben hem zaterdag opgehaald en Janis liep als een trotse krachtige man met een stok de gymzaal binnen. Dit was zo mooi, we waren dankbaar en gave alle eer aan God.

Dit een van de vele verhalen (genezing, bekering, uitdrijving, rust in een persoon, warmte van binnen uit tijdens gebed enz.) die plaats vonden in Jekabpils, Letland.

Het was een leerzaam, rijke week en vermoeiende week. Als cadeautje mochten we een heerlijk verkoudheidje meenemen.

(facebook; Jekabpils 2012)

Ons eerste adres was bij een man die een CVA had gehad en bedlegerig was. Zo we kwamen bij hem en vertelden wie we waren en wat we kwamen doen,....