Debriving Time

Na de 4 dagen de families te zijn geweest, zijn we weer bij elkaar gekomen. De tijd voor debriving was nu aangebroken.

Debriving een tijd om bij te komen van alle ervaringen door te ontspannen en relaxen, terug te kijken naar de voorgaande weken om te zien of het aan je verwachtingen heeft voldaan en wat heb je ervan geleerd.

Zo vertrokken we toen de groep weer samen gekomen was naar de woestijn. Je zult denken dat is lekker relax in die hitte. Maar dat veel best mee. Na 2,5 uur rijden kwamen we aan op de plaats van bestemming. Het eerste moment van relaxen was op de rug van een kameel door de woestijn. Cool hé!

Na eerst een uitleg te hebben gekregen hoe om te gaan met een kameel mochten we erop. De kamelen werden op hun knieën gebracht zodat wij erop konden klimmen. We zaten in paren op een kameel, zo zaten Kelsey en ik samen. Kelsey achterop en ik voorop, bijna in de spagaat.

Gilboah onze gids leiden ons rond in de Gadesh Barnea woestijn, het is een rots/steen woestijn en lekker winderig, totaal niet warm eigenlijk lekker aangenaam.

Gilboah legde ons veel uit over leven in de woestijn en deze woestijn in de tijd van de bijbel.

Zo zagen we vanaf de start plek een brug, waarom stond die daar? Vroeg liep hier wel water en het was een spoorbrug. In de 1^ste wereld oorlog probeerde de Turken (toen bezetters van Israël) een spoor aan te leggen om bij het Suezkanaal in Egypte te komen. Dit zou hun namelijk heel veel macht geven in de handelsmarkt tussen de Rode zee en de Middellandse zee. Gelukkig hebben de Engelse hiervoor een stokje gestoken en is de bouw van het spoor na +/-160 meter gestopt.

Tijdens de 1,5uur durende rit op een waggelende kameel kwamen we een lange strakke stenenmuur tegen. Dit bleek te lijden naar een groot reservaat, wat vroeger een zwembad zou zijn geweest. Dit was geen zwembad om te zwemmen maar om macht te vertonen. Water op het oppervlak in de woestijn verkleurd groen en is niet drinkbaar of bruikbaar meer. De bevolking van de woestijn Nabateeers wisten wel beter, zij bouwen reservaten onder de grond. Dan is het cool en nog bruikbaar.

Van hieruit kwamen we bij een plekje waar struiken stonden. Met namen de Broom Bush (bezemstruik), zo genoemd omdat de Engelse zagen hoe de Nabateers met deze taken hun huizen aan het schoonvegen waren. 1 koningen 19: 5 (Engelse vertaling) wordt de struik beschreven. Het is ook de enige struik in de woestijn waar je iets schaduw van heb. Elia schuilde daarom ook onder deze boom. Nadat we 1 koningen 19: 1-8 hadden gelezen legde Gilboah ons ook uit hoe je brood kan maken in de woestijn zonder een oven. Je zorgt eerst dat je gloeiend hete kolen heb. Daar leg je je deeg op, je blaas er wat stof over en leg er weer hete kolen over heen. Dan wacht je een tijd en je heb woestijn brood. Dit was allemaal heel bijzonder om te horen en verklaard ook stukken vanuit de bijbel.

De volgende plek waar we stopte was op een terp. Duidelijk geplaatst in de woestijn met mensen handen. Het was te strak, recht en er zat een stenen rand nog gedeeltelijk omheen. Mogelijk is dit een plek geweest waar een tempel heeft gestaan van de oorspronkelijke bewoners, voordat het volk Israël na de woestijnreis in de Negev het beloofde land introkken. Ze hadden de opdracht gekregen om alle afgodentempels, palen enz. te vernietigen (Deuteronomium).

Hierna trokken we verder en zagen we een mooie zonsondergang achter ons en zo sloten we onze kameelrit af. Waarna we vertrokken naar Gilboah's huis om daar een heerlijke groente stoofpot gemaakt op een kampvuur te eten en in een 50jr treinwagon of een zigeunerwagen te slapen.

Slapen na zo’n intensieve dag wil dan wel, tot dat er één, twee misschien wel drie straaljagers overvlogen die het laag vliegen aan het oefenen waren. En wij weer klaarwakker en rechtop in ons bed zaten.

De volgende ochtend stond na het ontbijt een jeepsafari door de woestijn op het program. Gilboah legde ons weer uit hoe ze vroeger in de woestijn groente teelde. Als het regent in de woestijn komt er veel water wat de eerst 40cm in de grond zakt en daarna niet meer verder zakt, het water loopt ook altijd naar het laagste punt. Op deze plekken werd de grond gereed gemaakt voor landbouw. Ze delen de grond op met daarom heen een rand zodat het water er even in blijft staan, dit geeft het gewas zo’n drie maanden vocht. Deze plekken waren nog goed zichtbaar.

Toen ik aangaf hoe mooi het zou zijn als deze droge vlakte weer mooi groen en vruchtbaar zou zijn, ging Gilboah er gelijk op in. Hij zei we zien al dat het land weer vruchtbaarder wordt, want voor heen konden wij amper zelf leven van wat er werd verbouwd, maar nu hebben we al iets export. Dit is de 2^e persoon die afzonderlijk van elkaar aangaf dat de profetie in vervulling gaat.

We reden verder naar de grens met Egypte. Vanaf deze plek in de Negev woestijn keken we uit op het gebied waar Mozes na het overlijden van Mirjam op een rots voor water sloeg. Om van het gezeur van het volk af te zijn.

Op deze grens met Egypte lieten we twee duiven los Kelsey en Nathanaël gooide ze in de lucht. Dit was een mooi en leuk moment. Wij hebben het van de duiven gewonnen, we waren eerder terug. Gilboah legde uit hoe ze vroeger met de duiven de boodschappen overbrachten. Het was wederom weer erg interessant.

Na deze ervaring met Gilboah hebben we nog samen met zijn gezin geluncht en zijn we vertrokken om een plekje te vinden om echt alleen onder de sterrenhemel te slapen. We kwamen uit in Yeroban park en hebben hier een geschikt plekje uitgezocht om onze slaapmatjes neer te leggen en een kampvuur voor de marsmellows. We kregen nog bezoek van een lokaal gezin die de gehele avond bij ons heeft gezeten. ’s Nacht kwamen nog wat Bedoeïnen (Nomaden in de Negev woestijn)langs om ons kleding en bijbels te checken. De volgende ochtend stonden we op tussen een kudde loslopende kamelen van de Bedoeïnen.

Het was al weer tijd om langzaam terug naar Jeruzalem te trekken, maar niet eerder voordat we hebben gedreven in de dode zee. Dat water is echt enorm zout, het beet je hele lichaam schoon. Maar het was zeker de moeite waard. Hierna wel terug naar Jeruzalem, dit ging helaas niet vlekkeloos. De auto waar Ingeborg in reed maakte ineens wel erg veel geluid. Auto aan de kant, wat bleek de spatkap over het linker voorwiel heeft voor de helft losgelaten. Tijdens het bellen met het verhuurbedrijf stopte er een auto. De man was heel behulpzaam, hij had dit zelf ook meegemaakt en reed weer naar huis om spullen te halen om weer veilig verder te kunnen rijden. Dit was echt super gaaf en vriendelijk. Maar ook weer een hele mooie test want de auto’s moesten voor een bepaalde tijd terug zijn.

De tijd haalde we niet en zo kreeg eigenlijk de reis meer rust en wat relaxter karakter dan rijden tegen de klok.

Kortom het was weer een hele leerzame tijd met nog weinig terug kijken. Daarvoor kwamen nog 2 nachten in een luxe appartement van de NEM

wordt vervolg..........