Begin van de Debriving

Debriving Time

Na de 4 dagen de families te zijn geweest, zijn we weer bij elkaar gekomen. De tijd voor debriving was nu aangebroken.

Debriving een tijd om bij te komen van alle ervaringen door te ontspannen en relaxen, terug te kijken naar de voorgaande weken om te zien of het aan je verwachtingen heeft voldaan en wat heb je ervan geleerd.

Zo vertrokken we toen de groep weer samen gekomen was naar de woestijn. Je zult denken dat is lekker relax in die hitte. Maar dat veel best mee. Na 2,5 uur rijden kwamen we aan op de plaats van bestemming. Het eerste moment van relaxen was op de rug van een kameel door de woestijn. Cool hé!

Na eerst een uitleg te hebben gekregen hoe om te gaan met een kameel mochten we erop. De kamelen werden op hun knieën gebracht zodat wij erop konden klimmen. We zaten in paren op een kameel, zo zaten Kelsey en ik samen. Kelsey achterop en ik voorop, bijna in de spagaat.

Gilboah onze gids leiden ons rond in de Gadesh Barnea woestijn, het is een rots/steen woestijn en lekker winderig, totaal niet warm eigenlijk lekker aangenaam.

Gilboah legde ons veel uit over leven in de woestijn en deze woestijn in de tijd van de bijbel.

Zo zagen we vanaf de start plek een brug, waarom stond die daar? Vroeg liep hier wel water en het was een spoorbrug. In de 1^ste wereld oorlog probeerde de Turken (toen bezetters van Israël) een spoor aan te leggen om bij het Suezkanaal in Egypte te komen. Dit zou hun namelijk heel veel macht geven in de handelsmarkt tussen de Rode zee en de Middellandse zee. Gelukkig hebben de Engelse hiervoor een stokje gestoken en is de bouw van het spoor na +/-160 meter gestopt.

Tijdens de 1,5uur durende rit op een waggelende kameel kwamen we een lange strakke stenenmuur tegen. Dit bleek te lijden naar een groot reservaat, wat vroeger een zwembad zou zijn geweest. Dit was geen zwembad om te zwemmen maar om macht te vertonen. Water op het oppervlak in de woestijn verkleurd groen en is niet drinkbaar of bruikbaar meer. De bevolking van de woestijn Nabateeers wisten wel beter, zij bouwen reservaten onder de grond. Dan is het cool en nog bruikbaar.

Van hieruit kwamen we bij een plekje waar struiken stonden. Met namen de Broom Bush (bezemstruik), zo genoemd omdat de Engelse zagen hoe de Nabateers met deze taken hun huizen aan het schoonvegen waren. 1 koningen 19: 5 (Engelse vertaling) wordt de struik beschreven. Het is ook de enige struik in de woestijn waar je iets schaduw van heb. Elia schuilde daarom ook onder deze boom. Nadat we 1 koningen 19: 1-8 hadden gelezen legde Gilboah ons ook uit hoe je brood kan maken in de woestijn zonder een oven. Je zorgt eerst dat je gloeiend hete kolen heb. Daar leg je je deeg op, je blaas er wat stof over en leg er weer hete kolen over heen. Dan wacht je een tijd en je heb woestijn brood. Dit was allemaal heel bijzonder om te horen en verklaard ook stukken vanuit de bijbel.

De volgende plek waar we stopte was op een terp. Duidelijk geplaatst in de woestijn met mensen handen. Het was te strak, recht en er zat een stenen rand nog gedeeltelijk omheen. Mogelijk is dit een plek geweest waar een tempel heeft gestaan van de oorspronkelijke bewoners, voordat het volk Israël na de woestijnreis in de Negev het beloofde land introkken. Ze hadden de opdracht gekregen om alle afgodentempels, palen enz. te vernietigen (Deuteronomium).

Hierna trokken we verder en zagen we een mooie zonsondergang achter ons en zo sloten we onze kameelrit af. Waarna we vertrokken naar Gilboah's huis om daar een heerlijke groente stoofpot gemaakt op een kampvuur te eten en in een 50jr treinwagon of een zigeunerwagen te slapen.

Slapen na zo’n intensieve dag wil dan wel, tot dat er één, twee misschien wel drie straaljagers overvlogen die het laag vliegen aan het oefenen waren. En wij weer klaarwakker en rechtop in ons bed zaten.

De volgende ochtend stond na het ontbijt een jeepsafari door de woestijn op het program. Gilboah legde ons weer uit hoe ze vroeger in de woestijn groente teelde. Als het regent in de woestijn komt er veel water wat de eerst 40cm in de grond zakt en daarna niet meer verder zakt, het water loopt ook altijd naar het laagste punt. Op deze plekken werd de grond gereed gemaakt voor landbouw. Ze delen de grond op met daarom heen een rand zodat het water er even in blijft staan, dit geeft het gewas zo’n drie maanden vocht. Deze plekken waren nog goed zichtbaar.

Toen ik aangaf hoe mooi het zou zijn als deze droge vlakte weer mooi groen en vruchtbaar zou zijn, ging Gilboah er gelijk op in. Hij zei we zien al dat het land weer vruchtbaarder wordt, want voor heen konden wij amper zelf leven van wat er werd verbouwd, maar nu hebben we al iets export. Dit is de 2^e persoon die afzonderlijk van elkaar aangaf dat de profetie in vervulling gaat.

We reden verder naar de grens met Egypte. Vanaf deze plek in de Negev woestijn keken we uit op het gebied waar Mozes na het overlijden van Mirjam op een rots voor water sloeg. Om van het gezeur van het volk af te zijn.

Op deze grens met Egypte lieten we twee duiven los Kelsey en Nathanaël gooide ze in de lucht. Dit was een mooi en leuk moment. Wij hebben het van de duiven gewonnen, we waren eerder terug. Gilboah legde uit hoe ze vroeger met de duiven de boodschappen overbrachten. Het was wederom weer erg interessant.

Na deze ervaring met Gilboah hebben we nog samen met zijn gezin geluncht en zijn we vertrokken om een plekje te vinden om echt alleen onder de sterrenhemel te slapen. We kwamen uit in Yeroban park en hebben hier een geschikt plekje uitgezocht om onze slaapmatjes neer te leggen en een kampvuur voor de marsmellows. We kregen nog bezoek van een lokaal gezin die de gehele avond bij ons heeft gezeten. ’s Nacht kwamen nog wat Bedoeïnen (Nomaden in de Negev woestijn)langs om ons kleding en bijbels te checken. De volgende ochtend stonden we op tussen een kudde loslopende kamelen van de Bedoeïnen.

Het was al weer tijd om langzaam terug naar Jeruzalem te trekken, maar niet eerder voordat we hebben gedreven in de dode zee. Dat water is echt enorm zout, het beet je hele lichaam schoon. Maar het was zeker de moeite waard. Hierna wel terug naar Jeruzalem, dit ging helaas niet vlekkeloos. De auto waar Ingeborg in reed maakte ineens wel erg veel geluid. Auto aan de kant, wat bleek de spatkap over het linker voorwiel heeft voor de helft losgelaten. Tijdens het bellen met het verhuurbedrijf stopte er een auto. De man was heel behulpzaam, hij had dit zelf ook meegemaakt en reed weer naar huis om spullen te halen om weer veilig verder te kunnen rijden. Dit was echt super gaaf en vriendelijk. Maar ook weer een hele mooie test want de auto’s moesten voor een bepaalde tijd terug zijn.

De tijd haalde we niet en zo kreeg eigenlijk de reis meer rust en wat relaxter karakter dan rijden tegen de klok.

Kortom het was weer een hele leerzame tijd met nog weinig terug kijken. Daarvoor kwamen nog 2 nachten in een luxe appartement van de NEM

wordt vervolg..........

Familie Bakker

Zondag 27 mei werden Kelsey en ik opgehaald door Klaas en Carin Bakker. Wij zouden bij hun 4 dagen verblijven. Maar eerst gingen we naar de ouders van Carin om het Shavoe'ot te vieren.

Shavoe'ot

50 dagen na Pesach de uittocht uit Egypte wordt Shavoe'ot gevierd.

Shavoe'ot het wekenfeest, precies 7 weken na de uittocht uit Egypte verzamelden de Joden zich voor de voet van de Sinaï. Waar God hen de Tien geboden gaf.

• Ik ben de eeuwige uw god die u uit het land Egypte, uit het diensthuis, geleid heb.

• Gij zult geen andere goden voor mijn aangezicht hebben.

• Gij zult de naam van de eeuwige uw god, niet ijdel gebruiken.

• Gedenk de Sjabbat, dat gij die heiligt.

• Eer uw vader en uw moeder.

• Gij zult niet doodslaan.

• Gij zult niet echtbreken.

• Gij zult niet stelen.

• Gij zult geen valse getuigenis spreken tegen uw naaste.

• Gij zult niets begeren dat van uw naaste is.

Shavoe'ot is ook een oogstfeest, hier wordt ook gevierd dat de gehele gersten oogst is binnen gehaald.

Voor de Christenen is het Pinksteren; wat ook 50dagen na Pasen (pesach) is.

Wij vieren dan dat de Heilige Geest op de Apostelen en andere leerlingen (Discipelen) neerdaalde. (zie handelingen 2: 1-7)

Pinksteren is de vervulling van Shavoe'ot. In de oude testament krijgen de Joden de 10 geboden de wetten op de stenen tafelen. Het oude verbond. De leefregels.

Met Pinksteren ontvingen we de Heilige Geest, de Heilige Geest die in jouw is, die de weten/ leefregels in jouw vervuld. Het nieuwe verbond.

Hoe meer wij ons laten afstemmen met onze ziel op de wil van de Heilige Geest. Hoe meer wij naar de wil van God leven.

Nadat we werden opgepikt reden wegelijk door naar de ouders van Carin.

Carin haar moeders is Joods en haar vader is een Engelsman. Bij hun thuis hebben we Pinksteren gevierd samen met nog 5 andere joodse christenen.

Wij waren de eerste gasten en zo konden we gezellig kletsten met de ouders, Carin en Klaas.

De gesprekken waren serieus en over van alles en nog wat. Het was heerlijk dat je hier duidelijk en open kon spreken wat wij als DTS groep in Israël kwamen doen.

Tegen 13.00 kwamen de andere gasten en begonnen we met de lunch. Dit was een uitgebreide maaltijd met onder andere; Lasagne, Kip, Zalm, rijst, aardappel, 2 salades en nog een paprika schotel. Het was heerlijk en gezellig. Na de maaltijd nam één van de gasten het woord en hadden we een discussie/gesprek over dat Pinksteren de vervulling vanShavoe'otis. Ik mengde me in het gesprek en vond het nog leuk ook. Na de discussie kregen we een heerlijke zelfgemaakte kaastaart als toetje.

Wat was dit genieten zeg!!!

Wat ik zelf mocht ervaren is dat ik al aan het veranderen ben. Ik twijfelden niet om deel te nemen in gesprekken en kon lekker babbelen. Voorheen twijfelde ik hier erg aan, heb ik wel iets zinnigs te zeggen of kan/mag ik wat zeggen, ben toch niet gezellig.

Ik mocht nu zelf ervaren dat het helemaal niet waar was. Het was gezellig en ik kon wat zeggen. Het was mooi om te ervaren dat ik opgebouwd wordt en groei.

Rond 16.00u gingen we naar Carin en Klaas hun huis, waar we tot woensdag zouden verblijven om hun te helpen in het huishouden.

Netaly 19-04-2011 was 2 maanden geleden (maart 2012) geopereerd aan een hersentumor. Met dank aan de huisarts die zo adequaat had gereageerd was opereren nog mogelijk. Het was nog steeds wel een risicovolle operatie en een wonder dat Netaly deze mocht overleven door dat er ook complicaties tijdens de operatie waren opgetreden. Netaly heeft een bloeding gehad waardoor ze verlammingsverschijnselen in haar rechter arm en been had.

Netaly heeft nu full time therapie. Waar Klaas en Carin druk mee zijn en andere dingen blijven liggen, zoals het huishouden.

Kelsey en ik mochten dus 4 dagen onderdeel zijn van hun gezin en het mooie is dat na maar een halve dag met hun opgetrokken te zijn, het al lijkt of je elkaar al heel lang kent. Het is zo mooi dat we allemaal kinderen van God zijn en dat het ook zo voelt als je samen bent. Als een familie broeders en zusters.

Maandag 28/5

Onze eerste werkdag bij familie bakker begon met een heerlijke bakje havermout, dat was lekker zeg!!

Hierna hebben we als eerst boodschappen gedaan en zijn we daarna begonnen met koken. Carin kookt een grote hoeveelheid en stopt dit dan in de vriezer zodat ze snel eten heeft, want met zo'n druk revalidatie programma blijft er weinig tijd over.

We hebben lasagne gemaakt en kip-rijst-resotto.

Carin had een lijst gemaakt wat we allemaal konden doen in het huishouden. Na het eten maken en lunchen hebben we even gerelaxt en daarna zijn we begonnen aan de toilet en badkamer.

Klaas was met Netaly naar het ziekenhuis voor haar revalidatie; zwemmen, fysio, ergo, logo en een slaapje tussendoor. Het zijn intensieve dagen voor Netaly. Rond 15.00 zijn ze klaar en dan gaan ze weer naar huis.

Tijdens deze bezigheden hadden we ook mooie gesprekken en konden we Carin ook bemoedigen. Carin had het zwaar, de behandelingen kost zoveel tijd en energie en hoe zou de toekomst zijn je wil toch het beste voor je kind en als ze achterloopt en dingen niet kan door haar beperkingen.

Carin haar energie was aardig op aan het raken. Gelukkig kon ze hier ook met Klaas goed over hebben.

Wij mochten zo ook voor Carin een ander luisterend oor zijn en haar ook met dingen bemoedigen.

Wij voelde ons zo vereerd om deze dagen onderdeel van hun gezin te zijn en hun te mogen helpen.

Om 20.00 ging Carin met Netaly naar het ziekenhuis, want ze moet 's nacht nog geobserveerd worden. Carin blijft dan bij haar slapen.

Zo ging onze eerste werkdag bij familie Bakker voorbij.

Dinsdag ging Klaas naar zijn werk en Carin was nog met Netaly in het ziekenhuis voor de revalidatie sessies.

Kelsey en ik werden relax wakker en ontbeten op ons gemak op het balkon. Hierna gingen we aan de slag met het schoonmaken van de bijkeuken, huiskamer en keuken. Dit was een flinke klus, maar erg fijn om te doen.

Kelsey en ik vonden het samen heel fijn om weer eens actief lekker aan de slag te zijn en je weet dat je een ander ermee helpt. Dan is het in plaats van hard werken, gewoon dankbaar om te doen..

Tussen de middag werden we gebeld door Klaas hij had een telefoontje van het ziekenhuis gehad dat Netaly mogelijk ontslagen mag worden en dan alleen poli klinisch revalidatie krijgt.

Wauw dit was goed nieuws, want Klaas en Carin hadden niet veel energie meer over. Kelsey en ik hadden ook voor hen gebeden, voor meer kracht/adem. Maar dit was nog een betere oplossing. Het is mooi om te zien dat God weet wat je nodig heb. Deze situatie was zo bemoedigend en energie gevent voor Carin en Klaas.

Het is zo mooi om te zien hoe God in dit gezin werkt, hoe Hij hun kracht geeft om op hem te vertrouwen, hoe hij genezing brengt.

Kelsey en ik mochten elke dag getuigen zijn van de genezing die God bracht en brengt. Elke dag mochten wij zien hoe Netaly meer en meer haar rechter arm en been ging gebruiken. Dat de kracht hierin terug mocht komen. Hoe God voorziet in de vermoeidheid van de ouders.

Prijs de Heer in alles wat hij ook deze dagen nog doet voor zijn kinderen.

's Avond mocht inderdaad Netaly met Carin mee naar huis. Nadat we pizza hadden gegeten die door Kelsey was gemaakt zijn we een stukje wezen wandelen en hebben ergens thee met gebak gehad om te vieren dat Netaly weer thuis is.

Ondertussen was het alweer woensdag de dag dat we weer moesten vertrekken.

We hebben nog even van de familie mogen genieten. Netaly is een mooie vrolijk meisje en de ouders zijn mooi en vriendelijk.

Deze tijd was voor mij een zegen. Als eerst omdat we voor hun een zegen mochten zijn, maar ook de ruimte en vrijheid die wij daar kregen, het lekker bezig zijn was iets wat Kelsey en ik echt even nodig hadden. Zelf even je dag plannen. Kelsey en ik werden hierdoor ook echt weer opgeladen voor de laatste twee weken in Israel.

Nadat Kelsey en ik nog voor famile Bakker hadden gebeden en zei voor ons werden we door Klaas naar een tankstation gebracht waar we door de rest weer werden opgepikt en de groep weer één werd om te gaan 'Debriven' in de woestijn en de laatste weken nog een 'excelent' te zijn in Israël.

Van Hemelvaart tot Pinksteren

Hoi lieve lezers,

Zoals de meest van jullie al gezien of gehoord hebben, ben ik alweer een maand terug in Nederland. De tijd gaattoch weersnel, maar ik ben blij dat ik in een stoptrein bevind en zo elke dag weer mag beseffen hoe goed ik het heb en gezegend ik ben.

Jullie hebben nog en aantal verslagen van mij te goed. Deze wil ik jullie niet onthouden

Zo hebben jullie nog recht op: 10 dagen in Jeruzalem, fam Bakker, Debriving en de laatste week weer in Jeruzalem.

Nu al eerst 10 dagen in Jeruzalem met als titel;

Van Hemelvaart tot Pinksteren in Jeruzalem

Deze dagen zijn alleen al heel bijzonder als je de bijbel er naast legt. Jezus zegt namelijk tegen zijn discipelen. Ga naar Jeruzalem en blijft daar totdat je de belofte van de Vader heb ontvangen (handelingen 1: 4-5).

Wij als studenten van de Discipelschap trainingschool mochten zo ook 10dagen in Jeruzalem blijven. Mooi hé! Dit is namelijk ook niet geplant van te voren, God heeft dit geleid! Ons hele verblijf stond nog open een week voor vertrek en langzaam werd dit gedurend ons verblijf gevuld en zo ook deze tiendagen van Hemelvaard tot pinksteren.

Tijdens deze dagen hadden we als programma elke dag Bijbelstudie die geleid werd door één van ons en daarnaast vaste ook elke dag iemand. Dit was een bijzondere, mooie en leerzame ervaring.

Buiten dit werden er ook nog andere dingen gedaan. Zo zijn we twee keer naar een 'gaarkeuken' (Hazor Yeshaya)geweest. Dit is een keuken die maaltijden maakt en uitdeelt aan 'Holocast' overlevende, arme mensen en oudere. We mochten helpen met aardappels schillen, rode kool snijden, selderie schoonmaken en snijden en sommige hebben ook het eten uitgedeeld. Tijdens onze bezigheden kon je met andere vrijwilligers praten. Zo helpen veel Joodse student ook in de keuken.

Zondags zijn we naar een gemeente 'Kings of Kings' geweest ditis een hele enthousiaste gemeente, waar vele van ons weer energie van kregen. Het mooie was dat het deze dag Israël/Jeruzalem dag was en dat de preek hierover ging. Waardoor wij weer wat meer achtergrond kregen van Jeruzalem en Israël. Na de dienst zijn we met een groepje een van ons en Annemarie met een groepje(blanke zuid afrikanen) naar een ultra Orthodox Joodse wijk geweest. We hebben in deze wijk gebeden voor wat op ons hart kwam om te bidden. Het was heel apart om hier te lopen. De bewoners dragen alleen zwart/wit, mannen en vrouwen gescheiden, je wordt niet aangekeken door mannen, vrouwen die getrouwd zijn hebben een pruik op. Andere mannen mogen getrouwde vrouwen haar haren niet zien ivm verleidingen. Ik voelde me hier niet op me gemak. Aan het begin van deze wijk stond een bord met daarop, draag geen moderne kleren, loop niet in grote groepen, vrouwen mogen geen broeken aan. Anders beledigt je de wijk.

Dit alles was weer een hele ervaring en wat een verschillen heb je ook in het uitleven van het Judaïsme (Jodendom, maar dat wordt ook zo genoemd)

In deze 10dagen gaf Ingeborg en Alita de leiding over aan de groep. Iedereen had een dag om de groep te leiden. De avond daarvoor kreeg je informatie wat je aan de groep mocht meedelen. De maandag was voor mij. We gingen deze dag naar een organisatie die 'Bridge for Peace' heet. Hun hoofddoel is om herstel te brengen tussen het joodse volk en christenen en dat doen ze op vele manieren. Zoals arme helpen, arme scholen, noodhulp, opvang van joden die vanuit een andere landen terug keren naar beloofde land (Alijah genoemd)en opstart hulp voor hen.

We zouden hier hekwerk gaan verven, maar er bleek één grote communicatiestoornis te zijn geweest. Lucky me! Dat ik nu juist deze dag mocht leiden. Ik gaf hierdoor de planning weer terug en waar ik kon leiden nam ik het weer op me. Het is op deze manier nog steeds niet mijn grote hobby, maar ik kreeg positieve reacties aan het einde van de dag. Met namen dat ik zo rustig blijf tijdens de onduidelijke planning door de communicatiestoornis.

We hadden niet meer geverfd, daarvoor werd een nieuwe dag geplant. Het was wel een hele interessante dag en leerzaam, hoe belangrijk goede communicatie is.

Dinsdag was het de tijd om de muur om Jeruzalem heen op te gaan. Om te horen en te leren wat proclameren is en waarom. We deden dit samen met Bart Repco, hij is een Nederlanden die zich geroepen voelt om een wachter te zijn op de muur.

Proclameren op de muur houdt in dat je de belofte van God weer uitspreekt in autoriteit, met namen vanuit de profetieën en God daar aan herinnerd waardoor de hemelsgewesten in beweging te zetten. Dit staat ook in 2 Petrus 3:1-2.

Wat gesproken werd voordat we begonnen met wandelen op de muur zetten mij wel goed aan het denken, hoe dacht ik hierover, klopt het, wat zegt de bijbel hierover. Deze tijd op de muur was erg interessant en ogen openend. Vrijdags zijn we nogmaals gegaan.

Woensdag avond zouden we met Annemarie en haar team, kinderwerk gaan doen in een park. Toen we daar aankwamen was het voor ons alle lekker ontspannend. Het was groen en iedereen deed haar eigen ding. Dans, les in karate, familie uitje en sportende mensen. In plaats van kinderwerk werd het een relaxe gezellige ontspannen avond. Voor mijn jeukte mijn voet toen ik mensen zag hardlopen en zo vroeg ik of ik lekker een rondje park mocht doen en dat mocht. Jippie even lekker rennen, dat was genieten!!!

We zijn van de week met Annemarie (van de gebedswandeling) naar een huis voor gehandicapte in Betany Westbank geweest. Daar hebben we met één groep geknutseld, visjes beplakt met glitter of gekleurd en daarna gekegeld. Met de andere groep hebben we een feestje gebouwd en gedanst. Het was wederom mooi om hun aan het lachen te brengen en ze te zien genieten. Ik heb er weer erg van genoten. Tijdens onze aanwezigheid was de USAID ook aanwezig. Zei hielpen dit huis met het opknappen van de jongens afdeling. Hun dank was groot aan ons, voor wat we deden met deze bewoners. Voldaan gingen we weer naar huis.

Tijdens ons verblijf in Jeruzalem ben ik ook naar een gebedshuis geweest. Hier bidden ze voor Jeruzalem/Israël 24/7, ze hebben aanbidding live en audio en lezen uit de bijbel. Het was voor mij ook een plek waar ik rust vond door gebed, bijbellezen en de plek zelf.

Zondag waren de 10dagen in Jeruzalem al weer afgelopen.

Kelsey en ik werden om 10.00 opgehaald door Klaas en Carin. De groep werd voor 4 dagen gesplits en in kleine groepjes. We werden uitgezonden naar gezinnen om hun te zegen met hulp van ons waar ze ook maar hulpnodig hadden.

Zo werden we na 10 dagen verblijf in Jeruzalem uitgezonden, zoals de Dischipelen na het ontvangst van de Heilige Geest (Pinksteren)ookwerden uitgezonden.

Dit alles is toch bijzonder mooi

Bethlehem

Na een lange reis kwamen we aan in Jeruzalem om van het centraal busstation van Jeruzalem naar de tram te gaan om bij de Arabisch busstation te komen. Ingeborg en Benjamin gingen uitzoeken waar de tram vandaan vertrok en vier andere gingen naar de toilet. Terwijl wij aan het wachten waren en op tassen aan het passen. Werden we ineens op gejaagd om te verplaatsen; dit vanwege een achter gelaten tas in de bus. De explosieve opruimingsdienst kwam erbij te pas. Oke.... dit onze eerste kennismaking met Jeruzalem, dat wordt nog wat! Met zijn vieren verplaatste we zo snel mogelijk al onze tassen naar een andere plek. De mensen om ons heen bleven rustig, zo wij ook. Maar het was toch wel spannend. Het was gelukkig niets bijzonders. Het gaf ons wel zekerheid, hoe serieus ze hier omgaan met achtergelaten spullen. Ik denk dat de Nederlanders daar wel eens van kunnen leren, want waarom niet in Nederland?
Oké na dat wij ons verhaal hadden gedaan aan de gene die naar de toilet waren geweest ging de reis naar Bethlehem verder. Na 4,5u reizen kwamen we in Bethlehem aan. Het eindpunt van de bus was gelijk de straat waar 'house of hope' aan zat(ons verblijf voor de komende 2,5week). We hoefde alleen maar de weg schuin over te steken.
We werden met een warm welkom ontvangen en weer een guesthouse wat in ons lijsje van mooie verblijven past. We werden hier echt als gasten behandeld, want geen één dag hoefde we te koken. Zo stond dus het eten al voor ons klaar en dat waren frietjes. Benjamin was helemaal in zijn nopjes (belg) verder genoot ook iedereen ervan.

House of Hope is een huis voor blinden en zwakbegaafde kinderen en jongvolwassenen. Ze hebben 24/7 verblijf voor meiden en voor jongens en een dag opvang/school van 08.00 tot 14.00. Ze hebben drie klassen waarin ze ongeveer 6 kinderen per klas hebben. Één klas wordt door een blinden mevrouw lesgegeven, zei heeft ook de blinde kinderen in de klas. Maar ook drie niet blinden (mw. Violine) In de ander klas gaf Mw. Jacqueline les, zij is al heel lang lerares bij house of hope. In haar klas zitten de wat jongere en rustige kinderen. Dan hebben we de laatste klas en hier geeft mw. Geneviéve les, sind september actief in house hope. In haar klas zitten de grotere en drukke kinderen. Dit is een pittige klas.

Elke ochtend om 08.00 hebben we ontbijt, hiervoor hebben we nog stillentijd (tijd met God)
De eerste ochtend vroeg de directeur of wij de 'devotion' (dagopening) konden leiden bij de kinderen. Nog nooit gezien of gedaan, maar Ingeborg zei hard, Ja.. hoor! dat kunnen we wel doen. Later had ze pas door dat het gelijk na het eten was en dat we geen tijd hadden om iets voortebereiden. Oeps.... wat heb ik gezegd, was toen de reactie. Snel een verhaal opzoeken in de bijbel en deze vertellen en dan mag de rest van de groep het verhaal uit laten beelden. Zo we speelde het verhaal van de goede en de slechte herder uit. Dit was een groot succes en we hadden gelijk een goede indruk gemaakt bij de kinderen. Hierna zongen we nog een paar liedjes met/voor de kinderen waarna we een ieder naar een klas gingen om mee te kijken hoe het ging.
De kinderen vonden het helemaal geweldig en de leraressen vonden het ook fijn dat wij de aandacht en de drukte van de kinderen overnamen. Om 10.30 kwam er iemand van YMCA om met de kinderen te knutselen. Alle klassen kwamen in de grote hal (waar ook devosion/pauze en lunche plaats vindt) samen. We hebben eerst met ze geverfd op een groot karton en daarna hebben we samen met gekleurd klei gespeeld. Het was heel leuk om te doen. Het zijn stuk voor stuk lieve kinderen. De één vraagt wel meer aandacht dan de ander en zo is de ander weer makkelijker in de omgang dan de ene. Om 12.30 hadden we lunche om 13.30 gingen we weer terug tot 14.00, toen werd het buiten spelen met ze. Het was een hele interessante dag, wat ook wel veel energie kosten. We hadden hierom de middag nodig om bij te komen.
Na even gerust te hebben maakte we een programma voor de volgende dag, de devotion moest voorbereid worden, worship/dans en het programma tot 14.00u in de klas. We hadden afgesproken dat een ieder bleef in de klas waar ze de eerste dag hadden gezeten om zo de kinderen te leren kennen en het niet te verwarrend voor hen te maken.
Ik zat in de klas bij Jacqueline in deze klas zaten Alan; jongen van 12jr die 2jr geleden zijn broer heeft zien verongelukken en hiervan nog steeds een trauma heeft. Zelf denk ik dat deze jongen hier niet thuis hoort. Dat het de trauma is en te weinig aandacht thuis (vader is ook overleden) Rachab 7jr die niet kan spreken maar wel alles van jouw begrijpt en weet hoe ze zich verstaanbaar kan maken. Een stil meisje die zich laat weg duwen door andere. Rita; 12jr lief stil meisje. Heeft weinig kracht in haar armen/handen, nauwelijks tot geen hand oog coördinatie. Abed; jongen met syndroom van down, erg lief. Kan zichzelf heel goed vermaken. Yasmeen; toen ze nog baby was uit de handen gevallen en op haar hoofd te recht gekomen. Hierdoor hersenbeschadiging opgelopen. Erg druk (kan niet langer dan 2min stil zitten) en op een verkeerde mannier aandacht vragen als ze dat niet krijgt. Als laatste Iman; een meisje met syndroom van down ook erg lief en verlegen. Slaapt ‘s nachts slecht waardoor ze in de klas veel suft en slaapt. Ze houdt van dansen.

Benjamin en Janine zouden in de devotion het verhaal van Noach vertellen in een poppenkastvorm . Alita en Ingeborg waren niet aanwezig, wat 's nacht gingen ze Wim en Seitje ophalen (pastoraal bezoek). De kinderen hadden niet zo makkelijke namen voor ons dus bedachten we om met ze per klas naam kaartjes te maken. Benjamin en ik maakte voor elke klas een ander diertje (schaap, olifant en een vis) De kinderen konden deze eerst zelf in kleuren en dan een touwtje er aan en de naam erop. Het leek ons een strak plan voor morgen.

De pop viel in goede aarde bij de kinderen, sommige vonden hem eng andere wilde hem aanraken. De reacties van de kinderen waren leuk om te zien. Hierna hebben we maar weer eens onze dans opgevoerd. Al snel hadden we volgelingen en weet je wat! Ze hadden de dans eerder door dan wij als groep. Lache hé!
Na dit alles gingen de kinderen naar de klas en begonnen we met tekenen. Hieruit mochten we leren dat we hele verschillende klassen hebben. De ene groep was na 5min alweer klaar terwel de andere nog lekker aan het tekenen was. Hieruit leerde we dat de devotion samen kon, maar dat de rest per klas bedacht moest worden.

's Middags verwelkomde we Seitje en Wim en hadden we een gezellige tijd. Ik vond het zelf erg prettig even andere inbreng en mensen in de groep.
Voordat Wim en Seitje kwamen kregen we te horen dat ze de post niet konden/durfden mee te nemen. Het zou te gevaarlijk zijn wij de douane (stond YWAM op, evangeliseren mag niet in Israël en daar staat Ywam voor). Dat was wel erg balen, ik keek er wel naar uit om wat van het thuisfront te horen.
Wim en Seitje hadden ervoor gebeden en toen getost en als nog toch maar meegenomen. De hele groep sprong op van vreugde.
In totaal had ik 21 brieven/kaarten, mooi hé! Ik kon weer even vooruit.
Wim en Seitje bleven één week en hadden met iedereen een gesprek, om te kijken hoe het gaat, of er iets uitgesproken moet worden en bemoedigingen.

De volgende dag hebben Tim en ik de Devotion geleid. We hebben elkaar geschminkt en kwam als clown de devotion binnen. We hadden een cadeautje bij ons. Tim probeerde die aan mij te geven. Als eerst dacht ik dat is leuk, maar ik gaf hem later toch terug. Tim die bleef proberen en op een moment nam ik het wel aan. Dannika verklaarde daarna. Dat het cadeautje Jezus is en dat God Jezus aan ons heeft gegeven. Zodat wij in vrijheid mogen leven en om te laten zien hoeveel Hij van ons houdt. Dat God altijd blijft proberen op welke manier dan ook om ons te laten zien dat hij een relatie met ons wil en een God van liefde is. Het enige wat wij moeten doen is het cadeau Jezus aannemen en een relatie met Hem aangaan. De keuze is aan ons zelf.
De kinderen genoten van ons clown zijn en zo gingen we na de devotion nog even door. Het was heel leuk en mooi om te doen. De lachende gezichten van de kinderen, dat doet je goed en maakt je blij.
Na dit gingen we weer in groepen uit elkaar en deed iedereen een eigen programma met de klas. Dit verliep al een stuk beter.
De leraressen waren erg blij met onze aanwezigheid, zodat zei ook even wat rust konden krijgen.

De volgende dag hebben we een gebedswandeling gemaakt door Bethlehem. Als eerst veel me het ongeduld en de frustraties van de mensen me op. Op mij kwam het over dat er geen rust en vrede in deze stad aanwezig is (in ieder geval erg weinig) Al lopend baden we voor de stad en wat we zagen, maar we sopte ook bij ziekenhuizen, kerken en kindertehuizen. We eindigde bij de plek waar 'de geboorte stal' zou hebben gestaan. Dit was weer een bedevaartsoord geworden. Toen we later op een pleintje buiten stonden hebben een aantal aanbiddingsliederen gezongen. Dit was een hele mooi je tijd. Terwijl wij aan het zingen waren kwamen er andere mensen bij staan. Zo ook een jongen van uit India, hij vulde ons zo mooi aan. Het was echt genieten. Na de aanbidding kwamen er nog vele gesprekken naar voren en konden we ook bidden voor twee mannen die daar elke dag zaten. Dit was een mooi vruchtbare einde van deze dag.

Eindelijk was het dan zover we mochten in een gemeente de drama opvoeren. Omdat het al weer even geleden was (voor vertrek naar Israel) dat we hem hadden geoefend. Gingen we daar maar eerst mee aan de slag. Terwijl wij aan het oefenen waren kwam er een buurjongen bij zitten. Wat bleek nu hij heeft als hobby drama en zo gaf hij ons nog wat tips. Dit was erg grappig.
Johnny had koekjes meegenomen en zo hebben we na het oefenen nog gezellig wat gedronken en gebabbeld. Waarin ik ook aan Johnny kon delen waarom we hier waren en wat het mij heeft gegeven tot dusver.
Zo adviseerde Johnny ook om hier niet te spreken over dat je in Israël ben want dan beledig je de mensen hier. Je bent in Palestina, west bank. Dat was goed om te weten want je vocht het zo makkelijk samen en hier is zeker nog een groot conflict gaande. Maar ook aan deze mensen willen we laten zien dat God van hen houdt en zijn liefde tonen. Ook al is dat hier niet zo makkelijk.

Zondag gingen we naar een kleine (+/- 25 leden) gemeente toe. Die op dit moment vol was met gasten, drie verschillende groepen. Na de opening mochten wij ons drama opvoeren op een podium van 2,5 bij 3m. Dit was een mooie uitdaging. Het is ons gelukt. We kregen vele reacties op de drama hoe krachtig het was. Één man van de andere groep gaf aan toen hun voor de gemeente 'story telling' gingen doen dat hij een traan moest laten. (drama, everything)

Maandag morgen hadden we weer een programma met de kinderen. 's Middags zijn we naar WI'AM geweest. Dit is een organisatie die bemiddeld tussen de palastiniëns zelf en ook probeert om te bemiddelen tussen de Joden en de Palastijne. Hier komt veel bij kijken want als hier onenigheid is. Is het meestal niet met één persoon, maar met de hele familie. Na de uitleg van hun werkzaamheden en visie. Zijn we naar een vluchtelingen kamp geweest. Dit is zo anders dan in Nederland. De mensen wonen hier sinds dat ze uit Israël zijn weg gestuurd. Het is een wijk met vluchtelingen geworden. De man die ons rondleiden was hier zelf ook opgegroeid. Hij heeft zich ergens anders in Bethlehem gesetteld, hij heeft de zelfde rechten als de lokale bevolking alleen geen paspoort. Ze krijgen een reisdocument. Hij gaf aan ondanks dat hij uit het asielzoekers centrum is. Hij zich nog steeds een vluchteling voelt.

De West bank/Palestine het is een ingewikkeld en moeilijk verhaal. Ik ga niet in een mening staan wat goed of slecht is wat hier gebeurd, maar hun leven is zwaar en in duisternis. Weinig tot geen vrijheid en blijdschap. Het was een zwaar beladen verhaal wat we deze dag mochten ontvangen. Zeker wel goed om met eigen ogen een klein deel te zien van wat gaande is.
Iedereen was erg vermoeid na het horen en zien, dus het werd een vroeg avondje. Ook omdat we dinsdag een tour geleid door onze Ingeborg in Jeruzalem krijgen.

Dagje Jeruzalem;
Ingeborg weet veel en is zo enthousiast bij het vertellen. We startte met onze tour bij de 'Jaffa gate' Het is te veel om allemaal op te schrijven. Kort samengevat erg interessant en heel leerzaam. Als ik iedereen mag adviseren kom naar Israël en Jeruzalem. Niet om Jezus, geloof te vinden in de plekken van de Bijbel, maar om het werk van God te mogen zien. Het werk in Jeruzalem, deze dag. Maar ook het werk wat God in jouw als persoon doet wanneer je in 'Holy land' bent.
De Engelen zijde 'wat zoekt gij de levende bij de doden?' (luc 24: 5) Jezus is niet in de plekken van toen, Hij is in ons. Maar de beloftes van God hebben hier nog steeds hun werking en zullen volbracht worden. Kom en zie, Hoor en voel. Het is zeker een leerzame periode en de moeite waard.

Woensdag was een tijd samen met Wim en Seitje. Ze hebben met ieder van ons en gesprek gehad en wilde ons persoonlijk en als team nog bemoedigen. Dit was een mooi en zeker bemoedigende tijd.
Voor Wim en Seitje zat hun verblijf in Bethlehem er al weer op en zo vertrokken ze weer naar Nederland. De dag hierna hadden we een vrije dag. Tim en ik hebben toen in de keuken voor alle werknemers in 'House of Hopen' een cake gebakken. Deze werd met open handen en mond ontvangen en zo genoot iedereen ervan.
De mensen hier doen zo een goed werk, zoals er te zijn voor de kinderen, jong volwassen en blinde en hun zoveel liefde geven. Ik ben blij dat wij voor 2,5 week hun wat rust konden geven en hun zo ook konden bemoedigen. Het goed om hier te zijn en deze tijd met hun te delen.

Ik heb van deze tijd genoten. Het was niet makkelijk je voelde hier veel negativiteit en dat vermoeide ons. Maar de glimlachjes en knuffels van de kinderen. Dat gaf weer veel energie. Ik had nooit verwacht dat ik zo kon genieten van deze kinderen. Ze zijn allemaal mooi en erg bijzonder. God houd van ons allemaal en heeft voor ons allemaal iets moois klaarliggen in deze wereld. Ook voor deze kinderen. De vraag alleen is willen wij het aannemen.

AMEN

God houdt van jullie allemaal en voor Hem zijn jullie allemaal PERFECT. Zoek mijn koninkrijk en het zal je gegeven worden.

Haifa, de derde plaats van onze bestemmingen

Wat heeft de 12 weken les fase mij gegeven?

Over de eerste sprekers heb ik wat gedeeld, maar omdat de weken druk waren en mega snel voorbij zijn gegaan ben ik er mee gestopt.

Ik wil nu graag vertellen wat deze weken allemaal met mij hebt gedaan. Met mij als persoon en mijn manier van denken.

Het begon allemaal met de waarheidsdoos die we allemaal hebben. Waar alleen niet altijd de echte waarheid in gestopt is. De waarheidsdoos wordt gevormd door wat we horen en meemaken al van de wieg af aan tot heden. Het kan zijn dat het door toedoen van andere een verkeerde waarheid in komt(leugen), maar ook door eigen toedoen.

Mijn gebed tijdens deze les week was dan ook ¨Heer, Heilige Geest help me om de echte waarheid te leren kennen en de leugen te verwijderen uit mijn waarheidsdoos¨ Heer, maar niet allemaal te gelijk. U weet hoeveel ik aan kan.

De dagen gingen voorbij en de Heilige Geest was in mijn aan het werk om het onkruid uit mij te verwijderen.

Het begon met het besef dat ik vanaf de lagere school me eenzaam voelen. Dit kwam nadat mijn beste vriendin Beatrijs v M verhuisde naar Heemse Hardeberg. Sindsdien waren erg geen beste vriendinnen en deed ik veel dingen alleen, genoot ik van de dieren en de natuur. Ik kon altijd met iedereen wel overweg maar daar bleef het dan ook bij. Zo ging ik verder in met mijn leven. Vrij wel niemand wist hiervan omdat ik een mooi masker op kon zetten.

Door deze manier van leven accepteerde ik mezelf niet zo als ik was. Velen zullen weten dat ik jaren lang zonder een spiegel heb geleefd in de zusterflat en mijn huis. Waarom!? mijn excuus was ik kan me haar ook wel zonder spiegel bij elkaar binden. De waarheid was, dan zag ik mezelf niet. Ik dacht negatief over mijzelf en dat andere niets aan mij vonden. Dat ik niet de moeite waard was om mee bevriend te zijn. Als ik zelf zou bellen voor een gezellige avond dan zouden ze ja zeggen omdat ze medelijden met me hadden en niet omdat ze het zelf leuk zouden vinden. Avondje bezoek vond ik eng, wat moet ik zeggen, ben ik wel gezellig? En zo ging mijn gedachten verder.

Dit was het eerste wat aan mij geopenbaard werd en waar aan gewerkt moest worden. Maar waar kon ik dan de echte waarheid vandaan halen. Tijdens de lessen kwam ik er achter dat de echte waarheid in de Bijbel staat in het Oude en het Nieuwe Testement. Wat zegt God over mij? Wie ben ik? Hoe ziet Hij mij? Gen 1:27 en 31, PS 139: 1 Handelingen 17:28, Jeremia1:5, 2 kronieken 30:9. Dit is maar een greep van teksten waarin God laat zien dat we waardig zijn en geliefd. Dat hoe ik dacht over mezelf niet was zoals God het bedoeld heeft. Dat het een grote leugen was. God ziet me als een parel en ik ben mooi, ik ben het waard om een spiegel in huis te hebben en daarin naar mezelf te kijken.

Toen deze leugen tot de waarheid was omgevormd kwam de volgende probleem, het gesloten boek dat ik was als het om mezelf ging. Het niet aangegeven wat er nu allemaal in mijn koppie omging. Ook hierbij kreeg ik hulp om dit met me familie bespreekbaar te maken en weer met een schone open lei te beginnen. Dit alles is niet makkelijk voor mijzelf geweest maar ook niet voor me familie. Er kwamen regelmatig tranen bij om de hoek kijken. Maar ook dit probleem en leugen om niet alles te delen 'want wat zullen ze wel niet van me denken als ik dit vertel' werd overwonnen.

Ik ben hier erg dankbaar voor want het was een zware juk op mijn schouders (misschien ben ik daarom wel zo breed) en ik moet bekennen dat er echt een last van me afvalt. Het betekend nog niet dat alles perfect is maar er ligt een nieuwe fundament. Waarop ik een mooie huis kan gaan bouwen. Niet meer alleen, maar met hulp van andere en zeker met de hulp van God (de drie eenheid).

Het bleef nu even stil met het over hoop gooien van mijn gedachten en levensstijl. Totdat we les kregen en we tijdens de les een spiegel kregen waarop we de wortel van een leugen moesten schrijven. We kregen de opdracht om dit samen met God te doen. En zo gingen we in gebed met de vraag 'Heer, welke wortel zit er nog in de weg die verwijderd moet worden om dichterbij U te komen'. Weet wat je vraagt want je krijgt altijd antwoord en soms is het iets wat je eigenlijk helemaal niet wil weten. Want wil ik dit wel veranderen! Na dit gebed ging ik lekker hardlopen, heerlijk in de bossen. Een waardevolle tijd waarin je niet door andere afgeleid kan worden en even lekker alleen ben en naar God kan luisteren. Tijdens het hardlopen kwam faalangst, perfecties in me hoofd. Tijdens de les had de spreekster uitgelegd dat we niet een gevolg moesten opzoeken maar de wortel. Wat was nu toch de wortel van faalangst en perfectie. Ik dacht het te hebben 'minderwaardigheidsgevoeld' dus schreef ik dit op mijn spiegeltje. Tijdens de les konden we de spiegel in een kussensloop doen en na een gebed 'In de naam van Jezus Christus wil ik breken met deze leugen, ik ben waardig' met een hamer breken met deze leugen. Als eerst legde ik uit waarom ik deze leugen had opgeschreven en hierop vroeg de spreekster door. Zo kwamen we erop uit dat minderwaardigheidsgevoel niet de wortel was, maar hardwerken om liefde te ontvangen. Door hardwerken werd ik gewaardeerd en beloond met dankbaarheid en liefde. Hardwerken om geliefd te worden werd toen ook op het spiegeltje geschreven. Waarna ik bad en de spiegelbrak.

Het was weer een openbaring wat mij in de weg stond om te zijn zoals ik ben bedoeld. Dit was niet eenvoudig en het moeilijke van alles vind ik om niet afhankelijk te zijn van wat andere van mij denken, maar om te denken wat vindt God van mij. Dat deze gedachte is zoveel belangrijker, want Hij is degenen die betrouwbaar is in wat Hij zegt of doet. Hij houdt zich aan de beloften. Mensen die falen daarin, waarom vertrouwen op wat mensen van je vinden!?

Het vierde punt waar aan gewerkt word werd geopenbaard in de lesweek met als onderwerp RELATIES. De spreker kwam uit de U.S.A en verbleef ook op L.I.D om zo dichterbij ons te zijn als we vragen hadden buiten de lesuren om.
De les begon met de relatie van man vrouw in de bijbel en waarvoor we gemaakt zijn. Waarom is de wereld gemaakt en de mensen? Omdat God zich verveelde! Om ons te pesten met haat, ziekten, armoede, discriminatie, zelfvernedering, onzekerheid en alle andere negatieve dingen op aarde. Nee, God is de God van liefde. God is liefde. Zoals Johannes 1:1-5, in het beginne was het Woord en het Woord was bij God en God was het Woord. Hierin kan je zien dat het Woord wat vlees geworden is 'Jezus' al bij God was voordat het wereld geschapen werd. Want het Woord was bij God. Jezus was bij God. God had een relatie met Jezus al voordat de wereld bestond en dit was een perfecte relatie. Vanuit deze perfecte relatie wilde ze meer relatie, 'vruchten'. Zoals ook een man en zijn vrouw vanuit hun liefde voor elkaar een kind willen ontvangen. Wij zijn geschapen om kinderen van God, Jezus en de Heilige Geest te zijn en zij willen een relatie met ons. Dat is de reden dat we geschapen zijn om een relatie te hebben met onze Vader.

Een relatie gaat niet van zelf. Als je er niets aan doet dan verwaterd deze relatie. Als het eenrichtingsverkeer is, stop deze relatie. Zo werkt het ook met de relatie met God, alleen als wij deze relatie laten verwateren zal God altijd op ons wachten en op verschillende manieren proberen om weer bij Hem terug te komen. Hij wil zo graag van je horen hoe het gaat in goede en in slechte tijden. Hij wil met je lachen en met je huilen. Praten over niets en serieus praten op elk moment van de dag. Hij wil bij alles wat je doet betrokken zijn, want alleen dan zal het echt succes hebben. Kortom Hij wil samen met jouw/mij door het leven gaan. Hij houdt van je 'no matter what'.

Tijdens deze les werd het mijn duidelijk hoe moeilijk ik het vindt om een relatie aan te gaan, te onderhouden en dieper te laten worden dan 'hoi, hoe is het'. Aan de einde van de dag ging ik naar de spreker toe en konden we rustig samen praten over dit onderwerp en mijn gevoelens hierbij. Waarom het me benauwd om een diepere relatie aan te gaan, waarom ik bang ben om afgewezen te worden wanneer de relatie dieper wordt. Het kwam er weer op neer dat ik mezelf niet waardig genoeg vind om een relatie mee aan te gaan. De spreker liet me zien dat dit helemaal niet waar is. Dat ik het waard ben om een relatie mee aan te gaan en dat de groep juist graag om mij heen wil zijn en dat ze veel van mij kunnen leren. Dit bemoedigde me, maar bracht me ook veel verdriet. Wat is toch de reden dat ik het zo moeilijk voor mezelf kon maken. Het waren allemaal de fase leugens die gedurende mijn leven in mijn zijn gelegd en die er nu beetje bij beetje worden uitgewerkt.

Dit waren echt weken waar ik op zijn kop werd gehouden en heen en weer werd geschud om alle leugens eruit te schudden. Me ogen werden geopend en ik mag gaan zien wie ik echt mag zijn.

Door al deze lessen met de bijbel in je hand en het lezen van velen teksten leerde ik ook hoe belangrijk het is om de bijbel te lezen en de Heilige Geest erbij te vragen om de gedeeltes die je leest te verduidelijken. Zodat je mag gaan zien wat er echt staat. Want zonder de Heilige Geest is het gewoon een boek. We kunnen niet zonder de Heilige Geest want hij staat tussen ons en God in en vertaald onze gebeden en laat ons God stem verstaan.

Al met al een hele leerzame periode.

Als laatst wil ik jullie vragen om geen medelijden te hebben met hoe ik geleefd heb, maar om te zien wat Jezus allemaal voor mij en met mij gedaan heeft. Hij heeft me laten zien wie ik echt ben, Hij heeft het kwade overwonnen zodat het kwade geen recht meer van spreken heeft in mijn leven. Hij is het licht, de vreugde en liefde op mijn pad. De genen waar je op kan vertrouwen en bouwen.

Denk niet wat jij heb dat heb ik ook, maar dat hoort bij mijn leven. Denk dan nog eens goed na. Is dat vrijheid als je zo denkt? Is dat de vrijheid die Jezus in zijn gedachten heeft voor jouw? Ik dacht het niet! Hij heeft ook voor jouw geleden en is ook voor jouw gekruisigd. Niet om gebonden te blijven aan onzekerheid of negatief te denken. Hij wacht op je om en je hoeft alleen maar te vragen 'Helpen hierbij ik kan het niet alleen'.

Amen

Nazareth

Hoi allemaal,

Ja ja...... dat is wel erg snel hé! Ik heb me zelf toe gesproken, ook al hou ik niet van achter de computer zitten is het voor de thuis blijvers wel erg interessant en fijn om te weten hoe ik het maak. Vandaar dat ik deze dagen me best heb gedaan om de verslagen te maken.

Nazareth 18-04-2012/24-04-2012

Onze 2^e bestemming in Israel.

Na tweeën een halve week in Tiberias te hebben gezeten waren we allemaal we toe aan een verandering en die kwam er dan ook.

Nazareth,De plek waar Mariadie hoog zwanger was, samen met Jozef op een ezel naar Bethlehem vertrok. Vanwegen de volkstelling aangekondig door keizer Augustus.

Nazareth lag ongeveer 40min met de bus berg op,van Tiberias. De reis was dus niet zo lang en we hadden het geluk dat de bus 20meter van ons appartement in Tiberias stopten. Want 10 backpacktassen, hand bagage en teamspullen is toch een flinke sjouw. Gelukkig toen we in Nazareth aankwamen stond daar Michael met een 'oud WV busje' te wachten op ons. Met passen en meten hebben we iedereen en alle bagage in dit busje gekregen. Die al gauw de naam George kreeg (waarom, Joost mag het weten). Het was ongeveer 10min tot plaats van bestemming. George had vele bemoedigingen nodig, hij was overladen en moest een flink steile berg op. Toen we op plaats van bestemming aangekomen waren viel ons mond weer open. We hadden wederom een luxe appartement met een ontspannen tuin erbij en een mooi uitzicht. We worden maar verwent hier.

Nazareth is een stad die door Arabische mensen bewoond wordt. We waren ingelicht dat we hier geen korte broek, 't shirt met hele korte mouwen en geen lage halzen mochten hebben. Kort om zo min mogelijk bloot. We mochten ook niet alleen op straat als vrouw zijnde en moesten er op ons hoeden zijn.

Oké wat staat ons te wachten?

Aan het einde van de dag kregen we uitleg van Michael en Bishara.

Zei zijn de oprichters van 'white Harverst' en wij worden zo deze week door hen geleid in Nazareth.

Michael en Bishara legde ons veel uit over evangeliseren en hoe om te gaan met verschillende geloven. Bishara werkt met name onder de Moslims, hij is zelf Arabische en opgegroeid in Nazareth.

Bishara legde ons uit hoe we het beste met Moslims konden spreken. De Moslims missen heel veel liefde want hierover wordt niet gesproken in de Koran. Spreek heel veel over de liefde van Jeshua (Jezus), spreek uit dat God een beter leven voor hen wil, ze hebben je glimlach nodig.

Tegen de Moslims kan je ook heel direct zijn, als ze vragen waarom ben je hier? Kan je heel direct zijn, ik kom Jezus's liefde laten zien mag ik voor je bidden.

Wat grappig is, is dat we als Nederlanders zo lekker direct in alles kunnen zijn. Maar als het gaat om Jezus dan weten we niet eens hoe we moeten beginnen en worden we verlegen. WAAROM?

Michael gaf advies hoe we met de Christenen konden spreken en omgaan. Als eerst een uitleg over Christenen hier. Eigenlijk iedereen die niet Moslim is of Joods is Christen. Zo worden de Katholieken (Grieks orthodox of orthodox) christenen genoemd, de mensen waarvan opa en oma geloofde maar zelf niet meer actief zijn en de christenen die in Jezus geloven. Dat is aardig breed en begrijpelijk dat je niet altijd begrepen of serieus wordt genomen als je zegt dat je christen ben. Na dit zo eens voor mezelf te hebben overdacht te hebben is het beter om te zeggen dat je gelooft in Jezus Christusde verlosser. Want Europese christenen hebben vroeger ook geen leuke dingen gedaan.

Hoe spreken met christenen hier; spreek over een persoonlijke relatie met God/Jezus/Heilige Geest, spreek persoonlijke ervaringen uit (getuigenissen), deze mensen hebben meestal heel weinig rust in zich. Vertel hun over het Johannes evangelie.

Dit was erg interessant om te horen en zeker leerzaam.

Ze vertelde ook dat Moslims, Joden en Christenen hier goed naast elkaar kunnen leven. Ze noemen dat hier status quo. Maar eigenlijk ontlopen ze confrontatie van elkaar geloof.

De volgende dag gingen we naar het ziekenhuis om hier praktisch werk te gaan doen. We kregen eerst informatie van andere organisaties die met ziekenhuis samenwerkt 'serve Nazereth, learn grow and serve' Na de informatie baden we voor het ziekenhuis en de studenten. Het praktische werk wat we gingen doen was een verwilderde tuin naast de school weer op orde brengen. Toen we daar begonnen kwamen er al studenten naar buiten om met ons te praten. Ze zijn echt geïnteresseerd in je en wat je hier komt doen. Wat weer openingen gaf om te spreken waarom we in Nazareth en Israel zijn. Om te zien hoe het land eruit ziet, het beloofde land, de bijbel verhalen erbij te pakken, met mensen over het geloof te praten en voor ze te bidden. De jongens nodigde me uit om les te volgen en deze kans kon ik niet voorbij laten gaan. Ik was wel nieuwsgierig hoe de lessen hier gaan. Ik vroeg Ingeborg of ze mee ging en zo gingen we. We volgde een uur KNO les, de les werd gegeven in hebreeuws. De jongens vertaalde soms wat, maar door de Latijnse benamingen kon ik het ook aardig volgen. De lessen waren bizar, iedereen kletste door elkaar liepen in en uit de klas en de chirurg KNO sprak gewoon door. Achterin zaten ze met elkaar spelletjes te doen en op internet. Het was echt mega chaotisch, er zaten ook maar 50 studente in de klas! (2^e jaars)

Het was interessant om te volgen en we hadden na de les nog goede gesprekken.

Hierna hielpen Ingeborg en ik weer met de tuin opknappen. De rest van de groep had hier goed werk verricht.

Wat me opviel was dat we zo gewaarschuwd waren van te voren en dat deze jongens zo open en gastvrij waren. Het viel me helemaal mee.

Zo ook de volgende dag, we zijn naar het kantoor van 'white Harvest' geweest om kleding uit te zoeken en zo ook weer in de tuin te werken. Het kantoor lag naast een door gang voor scholieren, die volgens Michael elke dag wel met elkaar in de klins liggen en op de vuist gaan. Deze dag waren ze zo nieuwsgierig dat ze ons gingen helpen met de tuin op ruimen en zokonden een aantal van ons met hun spreken en gaven ze hun folders over Jezus. Het is mooi te zien hoe ze op ons reageren als buiterlanders.

's Avonds werd de groep in tweeën gesplitst Benjamin, Dannika, Kelsey en ik gingen met Bishara mee. We hadden een gebedswandeling om een moskee en de omgeving. We baden voor opendeuren om op een kruispunt in deze wijk te kunnen folderen, opendeuren hoe ze hier tot de mensen konden komen, proclameren van Jezus in deze wijk, dat ze mogen gaan inzien dat ze een false leer volgen (dit waren een aantal gebedspunten). We deden deze wandeling in totale stilte. Dit vond ik lastig omdat we ook niet wilde opvallen, maar doordat we helemaal niets zijde vielen we juist op. Het was een hele ervaring om dit te doen en zeker bijzonder.

Op vrijdag avond gingen we met een tasje met boeken over Jezus, dvd folder op huisbezoek. We gingen in 3 groepjes en belde bij de mensen aan dat we een kado (Hadia) voor hen hadden. Benjamin, Kelsey en ik waren een groepje. Bij de eerst die we aanbelde troffen we een moeder met een ziek kindje (verkouden) Ze wilde de tas wel aannemen, omdat het kindje ziekjes was vroegen we vrij direct of we voor haar kindje mochten bidden. Dit vond ze heel fijn en zo mochten we binnen komen en gaf ze ons wat te drinken. Kelsey bad voor het kindje. Mw was zelf katholiek opgevoed en actief, we probeerde nog een gesprek aan te gaan maar ze was hier erg kort in. Omdat ook haar kindje ziek was gingen we weer verder. Bij de volgende 2 huizen was niemand thuis. De volgende konden we alleen en tasje kwijt en die hierna werden we vanaf de bank toe geschreeuwd dat ze het tasje niet wilde.

Die daarop volgend opende de deuren en we werden gelijk uitgenodigd om wat te drinken. Het was heel gezellig, we werden ook met koekjes en chocolade volgestopt. Hij werkte in een chocoladefabriek vandaar. Zijn vrouw was 7mnd zwanger van de 2^e, de eerste zwangerschap was na 5weken afgestoten.

Hij geloofde in Jezus en ging naar de protestante en katholieke kerk. (vrouw sprak geen engels) Dit omdat hij onregelmatig werkt. Zijn voorkeur ging wel uit naar protestante kerk. Hij krijgt daar veel hulp, steun en gebed. We mochten voorhen bidden en zo baden voor een goed verloop van de zwangerschap en bevalling en dat ze meer van Gods liefde mochten zien, we dankte voor wat Jezus al in hen deed.

Dit was een hele interessante avond. Ook weer erg mooi om te zien hoe gastvrij en open ze waren.

Zaterdag gingen lopend naar de 'Nazareth village' Dit is een dorp wat zo'n 2000 jaar geleden bestond in Nazareth en waar Joodse mensen woonde die geregeerd werden door de Romeinen.

We mochten zo de gehele dag als vrijwilliger rond lopen als inwoners van deze dorp. We mochten niets moderns om of aan. Het was erg serieus( soort Archeon in Nederland). De groep werd op gesplitst een aantal gingen de vers geplante gewas water geven met kruiken en de andere groep ging met een pikhouweel de weg verbreden. Terwijl we dit aan het doen waren kwamen er toeristen langs die de geschiedenis van Jezus te horen kregen. Sommige wilde met ons op de foto, dit was voor mij een vreemde gewaarwording je bent toch gewoon Jolanda. Maar hun zagen iemand vanuit die tijd. Doordat ze met ons op de foto wilde krijgen wij ook de kans om met ze te spreken en te delen.

Het was heerlijk om even een dag lekker actief te werken, na zoveel zitten. Ik zat bij de weg verbreden en gras maaien met de zeis voor de ezel en geiten. We werkte samen met Jewel. Hij was een komiek en tegelijkertijd ook serieus. Hij liet ons zien welke mogelijk distels/doorns kroon Jezus had op zijn hoofd en hoe scherp deze doorns waren. Jewel vroeg, hoelang denk je dat Jezus het op zijn hoofd had? minstens 3uur. Hij zet je zo wel aan het denken.

Jewel was ook de herder hier en de geiten en schapen luisterde zo goed naar zijn stem.

Jezus sprak en zij hoorde zijn stem. Ook hier over liet hij ons nadenken. Jewel gaf aan dat bij alles wat hij ziet of doet hier nadenkt hoe het voor Jezus zou zijn.

Dit was een leuke, interessante, actieve dag.

Zondag gingen we naar de kerk van Bishara, de preek ging over Jeremia 29: 1-14,

*God heeft een plan voor ons ten goede

*meng je tussen de mensen en laat Gods liefde zien voor hen

* wees actief in je gemeenten zodat je beide kan groeien

*soms wordt je op een plaats geplaats waarvan jezelf denk wat doe ik hier, we kijken vaak naar onze eigenplanning en vergeten te luisteren wat God voor ons heeft.

*zijn we alleen actief in de gemeente of laten we ons ook zien in de stad?

Een aantal punten wat je aan het denken zet.

De rest van de dag was een rustige zondag.

Maandag hebben we met Michael en Bishara een gebedswandeling gemaakt door de oude stad van Nazareth. Met als doel;

Onze eerste plek was op een plein voor een moskee. Hier stond eerst een school, maar omdat de gemeente een betere plek wilde voor de toeristen hebben ze de school weg gehaald. Hier was ook onenigheid over omdat de moslim gemeente daar graag een grotere moskee wilde neerzetten. Dit bracht een conflict met zich mee. Op de plek hangen leuzen uit de koran; Een winkelier(moslim) waar we later mee spraken zij dat juist de geheime dienst dit had opgehangen om zo juist haat te zaaien tegen moslims. Hij zei als we het weg halen dan worden we opgepakt. Op deze plek werd dus gebeden voor vrede, wat je op je hart had, en voor de toeristen die hier komen.

Van hieruit liepen we ¨the old village¨ in. We kwamen aan bij een Katholiekenkerk, die er van buiten en binnen voor het oog mooi opgetogen uitzag. Het gevoel dat we daar allemaal persoonlijk kregen was erg beknellend. De beelden en tekeningen die daar binnen op plein en in de kerk zagen waren zo niet op Jezus meer gericht, Maria zat op de troon en Jezus lag aan haar voeten, dit is vrouw aanbidding, verder was er ¨all seeing eye¨ dit is van vrijmetselarij. Het ging hier niet meer om God te aanbidden maar om allemaal verschillende soorten afgoderij en dit kon je echt voelen, ze aanbaden wat God schiep en niet God zelf, de gene die de wereld schiep. Hier baden we voor het zien van de waarheid door vervulling met de Heilige Geest en dat er Bijbelstudies worden gehouden, Gods liefde, vrede en licht.

Toen we uit deze katholieke kerk kwamen hebben we onze ervaringen gedeeld en leerde we om niet in deze atmosfeer te blijven hangen, maar positieve dingen voor deze mensen te bidden en te aanbidden.

We liepen verder door de ¨old village¨ en baden daar ook voor opendeuren zodat Bishara en zijn vrouw hier hun ministrie (bediening) kunnen gaan starten onder de moslim vrouwen. De moslim vrouwen zijn hier erg onder drukt door de mannen. Je ziet ook totaal geen leven en vreugde in hun ogen.

Als laatste gingen we naar de Grieks orthodoxe katholieke kerk, ook hier werd de vrouw aanbeden en niet God/ Jezus en zoveel rituele die gedaan moesten worden voor het binnen komen en het vertrekken uit deze kerk. Bishara was in deze kerk opgegroeid. Zo we baden voor zijn familie die hier nog steeds kerkt. Bishara gaf aan dat er in deze kerk geen hoop is hij zei dat deze mensen niets weten over het eeuwige leven.

Na deze kerk zaten we buiten en begonnen we te aanbidden, dit was goed voor de omgeving maar ook voor ons zelf. We hadden veel gezien en ervaren en het was goed om God te loven en prijzen door middel van zingen. Zo sloten we ook de gebedswandeling af.

´s Avonds hadden we al weer de evaluatie, de week Nazareth was alweer voorbij.

Het was een hele leerzame week, zoals hoe je moslims, christenen aanspreekt. Hoe krachtig een stilgebed is. Naam christen voor heel veel mensen een andere betekenis heeft. Het was ook mooi om te zien hoe Bishara en Michael zijn toegewijd in hun bediening. Deze week was ook een goede voorbereiding op Bethlehem. Bethlehem is ook een Arabisch cultuur en grotendeels moslim enminder vrij dan Nazareth. (west bank)

Maar eerst gaan we naar Haifa een havenstad.

tot de volgende keer maar weer.

groetjes en Gods liefdevolle zegen toegewenst

Van Epe naar Tiberias

31 maart was het dan zover en vertrokken we naar Israël. We werden met auto´s afgezet bij het treinstation in Apeldoorn en vandaar uit naar Schiphol. Ja hoor! onze eerst survivaltocht met vele tassen was begonnen. De reis verliep voorspoedig. Op Schiphol begonnen we met uitdagingen. We hadden erop gerekend dat we meerdere tassen meekonden nemen en dat het gewicht bij elkaar op geteld zou worden. Maar helaas KLM is erg strikt en we mochten echt maar 10 tassen meenemen. HELP wat moeten we nu. We hadden een muziek box bij ons die moeilijk in andere tassen verdeeld konden worden en een team tas met allerlei kinderspullen. Alita en Ingeborg gingen in conclave wat te doen.

Uitkomst ! voor de muziek box zouden we extra betalen en de kinderspullen zouden worden verdelen onder de persoonlijke tassen. Wat bleek nu Dannika had maar 1kilo handbagage bij zich dus hebben we haar handbagage in de team tas gedaan en daar 10kilo van gemaakt en zo konden we eindelijk inchecken.

Om 2.30 kwamen we zoals gepland aan in Israël. Bij de douane waren geen rijen en we zouden zo door kunnen lopen. Benjamin, Caroline en ik hadden ze al door gelaten na wat minder prettige vragen. Later kwam Tim ook door. Nog geen minuut later werden Caroline, Benjamin en ik terug geroepen, omdat de rest van de groep naar het ondervraag kamertje moesten en de vrouw die ons door liet had het door dat we een groep waren. Na even spannende minuten en het ondervragen van Kelsay, Alita en Dannika mochten we allemaal door. Er was toen een klein probleempje omdat ze ons al hadden door gelaten hadden wij ons kaartje met stempel al ingeleverd. Toen we dit aangaven moest ik de vrouw halen die ons door liet en weer terug riep. Zei kreeg lichtelijk een standje en hierna krijgen wij weer een stempel om door de douane te gaan. Het was weer een leerzame tijd, we hadden nl. zoveel verhalen gehoord dat we al een beetje zenuwachtig begonnen en dat we op eigen kracht het wilde oplossen, het ging zo krampachtig.

Voor mij was het weer een les waarin God zei ¨ waarom vertrouw je niet op Mij, ik wil je in Israël hebben, ik zal je leiden¨

Dit was even een uitdagend begin voor onze reis in Israël. Om 05.00 u konden we met de trein naar een bushalte om vandaar uit naar TIberias te vertrekken. We kwamen rond 07.30 in Tiberias bij ons plaats van bestemming aan. Ons contact persoon Bill, had een programma voor ons neergelegd. Je weet nooit wat erin een appartement voor jouw gebeurd is dus adviseerde hij om eerst het appartement schoon te bidden. Zo ook om ons zelf te onderzoeken en als er iets in de weg stond dit voor het kruis te leggen. Zodat je schoon kon beginnen aan deze reis. Rond 10.00 waren we hiermee klaar. We hebben toen de kamers verdeeld en daarna konden we lekker tot 13.00 slapen. Hierna Tiberias in, boodschappen doen, falafel eten en rondhangen. Het was een mooi loopje naar beneden, maar terug was het toch een flinke klim.

´s Avonds kwam Bill en heeft hij ons uitleg gegeven over Tiberias. Tiberias is een van de vier grote Judisme (jodendom) steden. Hier verblijven veel Ultra othodoxen joden, die meer de Rabbie vereren dan God. We weder voor hen gewaarschuwd, ga niet met hen in gesprek ze zullen je lastig vallen. Het enige wat je voor deze groep kan doen is bidden, luc 19.

We kregen ook een tekst om te lezen 2 kronieken 20. In deze stad gaat het om aanbidden, God groot maken voor wie Hij is en wat heeft gedaan of doet. Waar we zitten is een hele mooie plek om te aanbidden, we hebben nl. een heel groot dakterras. Toen ik dit zag moest ik denken aan de vrienden die hun verlamde vriend door het dak lieten zakken om genezing te ontvangen van Jezus. Rond 21.30 was het gesprek en uitleg afgelopen en konden we eindelijk naar ons bedje voor een echte nacht rust.

´s Maandags zijn we met Janiv naar een Kibboets(collectieve landbouwnederzetting) geweest in Masada. Janiv is hierin opgegroeid en zelf bekeerd tot een gelovigen in Jezus Christus. In deze Kibboets hebben we in de dagverblijf voor oudere gedanst. Onze eerste keer dat we danste. De oudere genoten ervan, een vrouw van 90jr was het met haar mobiel aan het film. Na de dans hebben we nog een tijdje met ze gesproken en samen koffie/thee gedronken. Toen was het alweer tijd voor de lunch. Na de lunch hebben we rondgelopen in de Kibboets, voor hen gebeden en met de bewoners gesproken. Deze mensen leven van hun eigen landbouw en worden niet altijd geaccepteerd buiten de kibboets, ze werden zelf afgewezen. Dannika en ik liepen samen en besefte op eens dat we liepen waar Jezus mogelijk ook gelopen heeft, in ieder geval waren we nu bij mensen die afgewezen werden en Jezus begaf zich ook onder deze mensen om de vaders liefde te laten zien en dat deden wij nu ook.

Zoals ons Bill zei is aanbidding hier belangrijk, toen we de gitaar uitpakte om te stemmen was er een snaar gebroken, toen we de audio wilde proberen deed deze het ook niet. Wij zagen dit echt als een aanval op onze aanbidding. Na meerdere keren op en neer gelopen te hebben naar de stad hadden we eindelijk een winkel gevonden die een snaar kon vervangen en weer een andere winkel die de audio kon maken.

We gingen bijna iedere avond naar de boulevard aan lake Tiberias, hier werd een lichtshow gehouden. De eerst avond hebben we deze plek geobserveerd en met gebed ons zelf en de plek voorbereid. Dit om te zien hoe we hier Gods liefde konden laten zien. De volgende dag gingen we weer. Mij was opgevallen dat er veel jonge kinderen rondliepen en zo vroeg ik Tim of hij met mij samen wilde clownen en zo deden we dat. We begonnen met in het midden van een plein een kleedje neer te leggen en daarop gingen wij zitten en begonnen we elkaar te schminken, waarna we over onze kleren de clown kleding aantrokken. We hadden hierbij al aardig wat bekijks van kinderen. Hierna deden we een act met springtouw en een cadeau die Tim aan mij wilde geven en zo schminkte we ook wat gezichtjes van kinderen. Het was een goede tijd. Na de eerst lichtshow hebben we de dans opgevoerd en hadden we genoeg bekijks. Sommige mensen kwamen met vragen naar ons toe en konden wij vertellen waarom we dit deden en wat ons zo in Tiberias bracht. We zijn verschillende avonden naar deze plek terug geweest om te dansen, touwtje te springen en te voetballen met de mensen die rond liepen jong en ouder. Er zijn vele goede en interessante gesprekken uit voort gekomen. We mochten hierin ook leren om dingen te gaan doen waar je nog niet zo mee vertrouwd was (uit je comfort zone stappen)voor mij praten met in dit geval vreemde.

Andere dingen die we in en rond Tiberias gedaan hebben zijn, gebedswandeling, folderen, old books drop dit zijn boeken die gelezen zijn en staan te verstoffen in de kast, omdat je ze niet wil weg gooien. werden de boeken gedropt zodat andere ze kunnen lezen. We maakte groepjes van 2 en iedereen kreeg een stapel boeken mee om zo onderweg te bidden waar je ze mocht neerleggen en dat de juiste persoon ze zou mogen vinden. We hebben ook bij mensen thuis de tuin ontdaan van onkruid dit was een flink karwei er stond genoeg en we konden het ook niet afkrijgen voor 12.30u hierna werd het te warm.

Ons Bill heeft ons ook meegenomen op een tour rond lake Tiberias (ook wel lake gallilea/ lake of getsemane) Zo zijn we op de berg geweest waar de bergrede (matheus 5)zijn uit gesproken en liet Bill ook zien hoe het zo kon zijn dat Jezus zoveel mensen kon toe spreken. De discipelen en de mensen die Jezus wilde horen stonden in een schaalvormige structuur. Jezus stond op of net boven de rand en zo galmde zijn woorden door de schaal. Onderaan deze berg heeft ook mogelijk de spijziging van de 5000 plaats gevonden(joh 6).

We zijn naar Kafernaum (joh: 6) geweest, hier sprak Jezus in de synagogen, nadat Hij over het water had gelopen. Deze plek is heel bijzonder omdat hier veel is achter gebleven van in de tijden van Jezus. De synagoge fundament staat er nog, in een stuk van de muur was een afbeelding mogelijk van de ark met de stenen tafels te zien ,er was ook het fundament mogelijk van het huis van Simon Peter, waar Jezus is geweest en vele genas(math 17: 24-26)(marcus 1:29-39). Het was een interessante plek. Er waren enorm veel toeristen waaronder ook wij. Laten we er maar van uitgaan dat ieder die op deze plekken komen een openbaring over het geloof in Jezus Christus mogen krijgen.

Van hieruit gingen we verder rond ¨the Lake¨ we passeerde de ¨Jordan river¨ en reden we door de ¨Golan Heights¨ dit was erg mooi. Onder weg stopte we bij een uitkijk punt, waar je over heel lake Tiberias kon kijken. Na hier van genoten te hebben reden we door naar een Syrische bunker (mogelijk van de oorlog in 1967). We reden hierna ook langs de grens met Jordanie. De volgende stop was bij de plek (ongeveer)waar Johannes de doper Jezus heeft gedoopt. Ook deze plek was erg toeristisch. Je kon jezelf hier ook laten dopen met een hele dienst erbij, maar ook dat jezelf liet onder gaan in het water(je moet ervoor betalen). Dit gaf gemengde gevoelens. Ik nam me bijbel erbij en las voor mezelf het verhaal van deze plek. Wat ik leer door al deze plekken die we van de bijbel bezoeken is dat je Jezus/ God hier niet vindt. Hij is niet meer op deze plekken, Hij is in ons, amen.

Wel blijf ik het erg interessant vinden om zo in dit land te zijn, bij het volk wat God heeft uitgekozen en de bijbel verhalen op de (ongeveer)plekken te lezen. Het geeft echt een extra kijk/beleving in de verhalen. Na deze ervaring reisde we door naar ¨Mount Tabor¨ richteren 4 & 5 speelde op en rond deze plek af. Het verhaal van de profetes Debora die ten die tijde Israël leiden.

Mensen wat is er toch veel gebeurd in deze omgeving.

Caroline en ik liepen wat rond door de natuur en toen we een oud huisje tegen kwamen wilde we de brug overlopen om een kijkje te nemen. Toen in eens Berta de koe voor ons stond. We schrokken ons een hoedje en lagen daarna helemaal in een deuk.

Na zo de hele dag rond gereden te hebben en al de indrukken op te hebben genomen, waren we best wel gaar sorry moe. Het was een interessante leerzame dag.

De volgende dag zijn we weer lekker actief geweest in de tuin van onze huisbaas. Heggen knippen met een scherp mes, vegen, puin ruimen en de fruitboom leeg plukken. De huisbaas was erg blij met zijn schonen tuin en de fruitmand uit eigen tuin. ´s Avonds zijn we weer naar de boulevard gegaan. Nathanael kreeg les van een joodse jongen in break dance. Dit was echt cool om te zien. We hebben na de licht show weer gedanst nu eerst met de dans aan te kondigen en daarna ook uitleg over de dans. Hieruit kwamen er weer gesprekken voort. Zo sloten we weer een vruchtbare dag af.

Dinsdag morgen, het einde van ons verblijf in Tiberias is inzicht. Vandaag gingen we weer in de tuin werken waar we één van de eerste dagen onkruid hadden getrokken maar niet konden afmaken. De tuin lag er nog bij zo als wij het achter hadden gelaten. Het was dus goed dat we hiernaar terug zijn gegaan.

´s Middags hebben we RECATECS gedaan (Random Acts of Candness). Zo ging er een groepje gratis auto wassen. Ze hadden een bord opgehangen op een kruispunt met daarop in Hebreeuw gratis auto wassen. De andere gingen in een speeltuin vuilruimen en nadat de speeltuin weer schoon was hebben we voor de kinderen mutsen gemaakt van ballonnen. Tijdens onze bezigheden kwamen er moeder ons drinken en koekies geven. Onze actie om andere te zegenen werd hier beloond met vele koekjes, limonade en thee. Het was een hele mooie dag.

Woensdag de laatste dag in Tiberias, tijd voor een evaluatie. Bill was ziek en kon er niet bij zijn, Kelsey heeft alles genotuleerd en naar Bill gemaild.

Tiberias was een drukke interessante tijd waar we mochten beginnen met uitstappen. Met de dans die nog niet zo soepel liep, met clownen, bidden voor mensen op straat, evangeliseren. Eigenlijk in alles moesten we leren uit te stappen en te zien dat het helemaal niet zo eng of moeilijk is. Tiberias was een mooi afwisselde tijd van mercy, justice en evangelisatie.

Ik hoop dat jullie weer genoten hebben van deze gebeurtenissen en een beetje inzicht hebben gekregen wat we hier allemaal hebben gedaan. Van hieruit gaan we naar Nazareth.

Groetjes en tot de volgende verslagen.